Μία πρόταση: Ο εναλλακτικός ... τρίτος δρόμος για την Υγεία ...!

2014-11-29 01:37

Ο Τρίτος Δρόμος για την Υγεία

Ανάμεσα στην κατάρρευση του ΕΣΥ -εάν δεν εφαρμοστούν τα αναγκαία μέτρα- και στη συρρίκνωσή του που θα επιφέρουν πολλά από τα μέτρα αυτά, όπως η αναστολή προσλήψεων ιατρικού προσωπικού και η συγχώνευση / κατάργηση κλινικών και εργαστηρίων, θα μπορούσε να χαραχθεί ένας τρίτος δρόμος. Ο δρόμος της συμπληρωματικής αξιοποίησης των σημαντικών υποδομών και των αξιόλογων ανθρώπινων πόρων που διαθέτει το ΕΣΥ, συμβάλλοντας έτσι όχι μόνο στην ενδυνάμωσή του αλλά και στη γενικότερη ανάπτυξη της ελληνικής οικονομίας.

Σε δύο μεγάλα πεδία θα μπορούσε κατά κύριο λόγο να δρομολογηθεί μια αναπτυξιακή προσπάθεια. Στη δημιουργία θεραπευτικού τουρισμού στη χώρα μας και στη διαμόρφωση νέων σχέσεων σύμπραξης με τον ιδιωτικό τομέα χωρίς τις προκαταλήψεις του παρελθόντος.

Η Ελλάδα θα μπορούσε να προσελκύσει έναν σημαντικό αριθμό ξένων ασθενών, που πάσχουν κατά κύριο λόγο από χρόνια νοσήματα, όπως νεφρική ανεπάρκεια ή ασθενείς που χρήζουν υπηρεσίες αποκατάστασης, αλλά και ασθενείς ορισμένων άλλων κατηγοριών, όπως μη οξέα χειρουργικά περιστατικά, λόγω τριών συγκριτικών πλεονεκτημάτων. Διαθέτει ένα ελκυστικό φυσικό περιβάλλον με τις αναγκαίες τουριστικές υποδομές, παρέχει ιατρικές υπηρεσίες σε χαμηλό κόστος και διαθέτει πολλούς και καλούς γιατρούς. Για να αξιοποιηθούν όμως τα πλεονεκτήματα αυτά θα πρέπει να δημιουργηθεί ένας αρμόδιος φορέας που θα αναλάβει ένα τέτοιο εγχείρημα, μελετώντας πρώτα απ’ όλα ποιες περιοχές της χώρας συνδυάζουν τουριστικό ενδιαφέρον με ξενοδοχειακές υποδομές και ευπρεπή νοσοκομεία του ΕΣΥ, όπως συμβαίνει στην Κρήτη, στην Κέρκυρα, στην Κω, στη Ρόδο, αλλά και στον Βόλο, στην Αλεξανδρούπολη, στην Καλαμάτα, στο Ναύπλιο, και αλλού.

Επειδή όμως πολλά από τα νοσοκομεία της περιφέρειας είναι υποστελεχωμένα, η αξιοποίηση σε μεγάλο βαθμό των υποδομών τους, των οποίων η ετήσια πληρότητα κλινών σε αρκετά απ’ αυτά δεν ξεπερνά το 50%, (ένα βιώσιμο νοσοκομείο θα πρέπει να υπερβαίνει το 70-75%), μπορεί να πραγματοποιηθεί υπό τις σημερινές συνθήκες μόνο με τη σύμπραξη του ιδιωτικού τομέα. Ο υπουργός Υγείας, πολύ σωστά πράττοντας, άνοιξε ένα παράθυρο ελπίδας στον κρατικίστικο θνησιγενή χαρακτήρα του ΕΣΥ με την προγραμματιζόμενη συνεργασία με τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, καθώς και με τη προτεινόμενη δυνατότητα απασχόλησης, έστω και περιορισμένα, των συμβεβλημένων ιδιωτών γιατρών του ΕΟΠΥΥ στα δημόσια νοσοκομεία. Μόνο που το παράθυρο αυτό θα πρέπει να διευρυνθεί σε πύλη πολύ πιο ουσιαστικής συνεργασίας του ΕΣΥ με τον ιδιωτικό τομέα, η οποία θα εξυπηρετήσει και άλλες ανάγκες και όχι μόνο την ανάπτυξη του θεραπευτικού τουρισμού.

Πρώτα απ’ όλα, ένα σύγχρονο νοσοκομείο για να είναι αποδοτικό και να μην συσσωρεύει χρέη, θα πρέπει να λειτουργεί τις διπλάσιες ώρες απ’ ό,τι λειτουργούν σήμερα τα υπερχρεωμένα νοσοκομεία του ΕΣΥ. Μια τέτοια ολοήμερη λειτουργία, χωρίς όμως επιπλέον επιβάρυνση των ασφαλισμένων, μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνο εάν χρηματοδοθεί και από εγχώριους ιδιωτικούς πόρους. Οι πόροι αυτοί, δεν θα πρέπει να προέλθουν μόνο από την παραχώρηση κλινών στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες. Επιπλέον, πόροι θα μπορούσαν να αντληθούν και από άλλες πηγές, όπως με την εκχώρηση νοσοκομειακών τμημάτων σε ομάδες ιδιωτών γιατρών ή σε ιδιωτικές εταιρείες Υγείας για ειδική χρήση. Για παράδειγμα, γιατί να μη λειτουργήσουν μαιευτικές κλινικές σε ορισμένα νοσοκομεία του ΕΣΥ της περιφέρειας από ιδιώτες γυναικολόγους, αντί να πραγματοποιούνται οι τοκετοί σχεδόν αποκλειστικά στην Αθήνα και δευτερευόντως στη Θεσσαλονίκη σε πανάκριβα ιδιωτικά μαιευτήρια; Και γιατί τα έσοδα από μία τέτοια συνεργασία να μη διατίθενται σε ένα σημαντικό βαθμό για την ενίσχυση των νοσοκομειακών εσόδων και των αμοιβών του προσωπικού τους; Στην ίδια πάντα λογική, θα μπορούσε κάλλιστα να δοθεί η δυνατότητα άσκησης ιδιωτικής ιατρικής στα διευθυντικά στελέχη του ΕΣΥ, εντός του νοσοκομείου.

Για να εφαρμοστούν όμως με επιτυχία οι καινοτόμες αυτές αλλαγές, χρειάζεται να υπάρχουν και οι αναγκαίοι μηχανισμοί και θεσμοί που θα τις στηρίξουν. Τέτοιοι μηχανισμοί και θεσμοί λείπουν από το σημερινό ΕΣΥ, το οποίο συνεχίζει να παραμένει το μόνο ευρωπαϊκό ΕΣΥ χωρίς κεντρικά όργανα διοίκησης και επιστημονικής υποστήριξης. Τα δε δημόσια νοσοκομεία, ενώ συμπράττουν με τον ιδιωτικό τομέα σε πολλούς δευτερεύοντες τομείς, όπως καθαριότητα και φύλαξη, δεν αποτολμούν τη συνεργασία με ιδιωτικούς φορείς - σύμβουλους επιχειρήσεων που θα μπορούσαν να καλύψουν τη σημερινή έλλειψη εξειδικευμένων στελεχών και την ανεπαρκή μηχανοργάνωση. Τέλος, σημαντική ώθηση για την εύρυθμη λειτουργία των δημόσιων νοσοκομείων θα μπορούσε να αποτελέσει η εφαρμογή ενός αντικειμενικού και αξιοκρατικού συστήματος επιλογής των νοσοκομειακών διοικήσεων, καθώς και η αναζήτηση πιο σύγχρονων και πιο ευέλικτων μορφών θεσμικής υπόστασης των δημόσιων νοσοκομείων.

Πηγή: neaygeia.gr (Γ. Τούντας - Αν. Καθηγητή Κοινωνικής Ιατρικής)  

Πίσω